List Ojca świętego Piusa XII z okazji 700-lecia karmelitańskiego szkaplerza

List Ojca świętego Piusa XII z okazji 700-lecia karmelitańskiego szkaplerza

Umiłowanym synom Kilianowi Lynch, przeorowi generalnemu Zakonu Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmelu, Sylweriuszowi od św. Teresy, przełożonemu generalnemu Braci Bosych Najświętszej Maryi z Góry Karmelu Papież Pius XII

Umiłowani Synowie Łaska Wam i Błogosławieństwo Apostolskie. Nikomu tajnym nie jest, jak wiele przyczynia się miłość ku Najświętszej Maryi Pannie do ożywienia wiary katolickiej i poprawy obyczajów, szczególnie dzięki tym formom nabożeństwa, które zdają się posiadać wyższą nad inne moc oświecania umysłów niebieską nauką i zapalania dusz do doskonalenia życia chrześcijańskiego. Do nich należy zaliczyć najpierw nabożeństwo do świętego szkaplerza karmelitańśkiego, które przez swoją prostotę, stosując się do pojęcia każdego, rozpowszechniło się bardzo szeroko wśród wiernnych Chrystusowych, rodząc liczne zbawienne owoce.

Dlatego z wielką radością przyjęliśmy wiadomość, iż Karmelici Dawnej Obserwy i Bosi postanowili wspólnie uświetnić 700-letnią rocznicę ustanowienia tegoż Szkaplerza Najśw. Maryi Panny z Góry Karmelu jak najwspanialszymi uroczystościami ku czci Najśw. Maryi Panny. I my również to pobożne przedsięwzięcie, przez stałą miłość naszą do Przeczystej Matki Boga, i jako że sami zostaliśmy jeszcze dzieckiem będąc wpisani do Bractwa Szkaplerznego, najchętniej zalecamy i życzymy mu obfitych łask Bożych. Nie chodzi tu bowiem o rzecz małej wagi, lecz o zdobycie życia wiecznego według obietnicy danej przez Najśw. Pannę. Chodzi tu bowiem o najdonioślejszą sprawę każdego i o bezpieczne jej przeprowadzenie. Szkaplerz święty jest to bowiem niejako strój Maryi oraz znak i rękojmia wspomożenia Matki Bożej.

Aby jednak przyodziani w tę szatę nie myśleli, iż mimo lenistwa i ospałości duchowej osiągną zbawienie, niech pomną na przestrogę Apostoła: "Z bojaźnią i ze drżeniem sprawujcie wasze zbawienie" (Flp 2, 12). Wszyscy zatem Karmelici, czy to w klasztorach pierwszego i drugiego zakonu, czy to w trzecim zakonie regularnym lub świeckim, czy wreszcie w Bractwach żyjąc zespoleni węzłem miłości, przynależą do jednej rodziny Matki Najświętszej, niech zachowują w wiecznej pamięci wzór pokory i czystości Najśw. Dziewicy, a w prostym kroju tej szaty upatrują streszczenie cnót skromności i prostoty. Niech tę szatę, którą w dzień i noc się okrywają, uważają za wymowny symbol modlitwy, którą błagają Boga o pomoc. Niech na koniec ukazuje im ona to poświęcenie Najświętszemu Sercu Niepokalanej Dziewicy, niedawno przez nas tak usilnie polecane. A wtedy nie omieszka zapewne Najczulsza ta Matka sprawić, aby Jej dzieci, oczyszczając się z win w czyśćcu jak najszybciej za Jej przyczyną u Boga, dostały się do niebieskiej Ojczyzny według podania owego, zwanego Przywilejem Sobotnim.

Życząc więc opieki i pomocy nieba i dając wyraz naszej szczególnej miłości udzielamy Wam, Ukochani Synowie, i całemu Zakonowi Karmelitańskiemu, z wielką życzliwością Apostolskiego Błogosławieństwa w Panu.

Dano w Rzymie u św. Piotra, dnia 11 lutego, w uroczystość Objawienia Niepokalanej Dziewicy Maryi, w roku 1950, jedenastym Naszego Pontyfikatu.

PAPIEŻ PIUS XII

Druk: AAS 42(1950) s. 390; "Glos Karmelu" 7-8 (1950) s. 1-2.