x. Rafał Trytek — kazanie na II Niedzielę Wielkiego Postu AD 2024 (Wrocław, 25 II)

Przemienienie naszego Pana Jezusa Chrystusa na górze Tabor było zapowiedzią przyszłej chwały – tego, jak będzie wyglądała szczęśliwość niebiańska. Będziemy widzieć Boga twarzą w twarz, cieszyć się Jego wspaniałością i świętością. Do tego mamy zmierzać – nauczał x. Rafał Trytek ICR, który 25 lutego AD 2024 sprawował Mszę Świętą w Oratorium Świętego Józefa Opiekuna Kościoła Świętego we Wrocławiu.

Do Przemienienia doszło niedługo przed Męką Pańską. Syn Boże chciał pokazać apostołom swoją chwałę, by nie utracili wiary i mogli wytrwać przy Nim, gdy będzie wiele cierpiał. Aby oglądać Boga twarzą w twarz, niezbędne jest święte życie. Potrzebujemy łaski skutecznej, która prowadzi do nieba. Jeżeli jesteśmy nią powodowani, osiągniemy zbawienie. Prośmy o nią, bo nasze czyny same z siebie nie są nic warte, gdy nie towarzyszy im nadzwyczajna łaska Boża.

Prośmy, sięgając po pokorną modlitwę. Kto się modli, będzie zbawiony, kto się nie modli, będzie potępiony. Człowiek, któremu brakuje pokory, nie jest świadomy własnych ułomności i słabości, z nich zaś należy oczyszczać się przez całe życie. Dlatego nie upadajmy na duchu – podkreślał kapłan Tradycji – gdy coś nie jest nam dane, nie pytajmy, dlaczego spotkały nas niepowodzenia, nie załamujmy się upadkami czy brakiem zdrowia. Staramy się przyjmować je z radością, gdyż wiele przeszkód i niepowodzeń może być potrzebnych, abyśmy dotarli do nieba. 

Adres siedziby Kaplicy

ul. Powstańców Śląskich 114, Wrocław

Wejście na 1 piętro schodami na zewnątrz

Nowy (jubileuszowy) numer "Myśli Katolickiej - Organu Katolików Świeckich" (I — II AD 2024).

    Z największą przyjemnością oddajemy do rąk naszych czytelników kolejny, jubileuszowy – trzydziesty numer czasopisma „Myśl Katolicka - Organ katolików świeckich”. Po dokładnie pięciu latach od pierwszego numeru, udało nam się skompletować to kolejne wydanie naszego czasopisma. [...] Zachęcamy wszystkich czytelników do lektury.

W numerze między innymi:

wstęp Od redakcji.

"Śladem tajemnic Chrystusowych": M. B. Gromniczna.

Synagoga żydowska – siedlisko demonów.

Apostata, neopapież Franciszek-Bergoglio, atakowany przez własnych neochrześcijan za zatwierdzenie błogosławieństwa par sodomickich odpowiada bluźnierstwami

Konsekracja biskupia 7 stycznia 2024 w Brazylii.

Święcenia 6 stycznia AD 2024 – Argentyna i Nigeria.

Rozwój misji katolickich w Nigerii.

      Wszystkie osoby zainteresowane otrzymaniem papierowej lub cyfrowej wersji tego numeru jak również otrzymywaniem prenumeraty kolejnych numerów (cyfrowej bądź papierowej) proszone są o kontakt na adres e-mail naszej redakcji: myslkatolicka@gmail.com .

Serdecznie zapraszamy do kontaktu i współpracy wszystkich ludzi dobrej woli!

INFORMACJA O ZRZUTCE !!! :

Powstała nowa zrzutka internetowa na cele prowadzenia naszej działalności, przede wszystkim na regularne wydawanie naszego czasopisma w coraz lepszej formie wizualnej i merytorycznej, wydawanie kolejnych broszur oraz kalendarza na przyszły, 2024 Rok Pański. Serdecznie zachęcamy do choćby symbolicznego wsparcia!

Link do nowej zrzutki: https://zrzutka.pl/8rxzx2

 

x. Rafał Trytek — kazanie na Niedzielę Sześćdziesiątnicy AD 2024 (Wrocław, 4 II)

W cierpliwości zdobywa się Królestwo Boże, a lekcja i Ewangelia w Niedzielę Sześćdziesiątnicy motywują nas do podjęcia wysiłku zbawienia – nauczał x. Rafał Trytek ICR, który 4 lutego AD 2024 sprawował Mszę Świętą w Oratorium Świętego Józefa Opiekuna Kościoła Świętego we Wrocławiu. Wzorem dla wiernych w dniach poprzedzających Wielki Post jest św. Paweł. Apostoł przyjął na swoje barki nieprawdopodobny wręcz ogrom poświęcenia, więc również dziś powinniśmy dziękować, że w dziejach Kościoła pojawił się ktoś z tak żelazną wolą – siłą zdolną pokonać wszelkie wątpliwości i słabości. Czytamy o człowieku steranym życiem, lecz obecnie także dzięki niemu w Polsce są miejsca, gdzie głoszona jest Ewangelia. Z drugiej strony zaś – wobec licznych niebezpieczeństw zagrażających katolikom – musimy pamiętać, że każdy z nas jest słaby, zatem powinien strzec się utraty wiary i czystych obyczajów.

Wzorem dla katolików są wielcy święci z zakonu karmelitańskiego – wśród nich m.in. bp Andrzej Corsini, upamiętniony w kalendarzu liturgicznym pod datą 4 lutego. Z wysokimi wymaganiami, jakie stawiane są członkom zakonu, wiąże się Szkaplerz karmelitański, objawiony Szymonowi Stockowi w XIII wieku i obdarowany przez Kościół Święty licznymi przywilejami. Każdy wierny, który przyjął Szkaplerz, jest włączany w zasługi zakonu karmelitańskiego. Upadamy, jesteśmy słabi i grzeszni, lecz mamy za współbraci wielkich karmelitów – zaznaczył duszpasterz Tradycji. 

Adres siedziby Kaplicy

ul. Powstańców Śląskich 114, Wrocław

Wejście na 1 piętro schodami na zewnątrz

NIEOMYLNOŚĆ KANONIZACJI. Kościół jest nieomylny w kanonizacji Świętych.

 

NIEOMYLNOŚĆ KANONIZACJI

Opr. Marius Marcoviensis

Teza: Kościół jest nieomylny w kanonizacji Świętych

Kanonizacja jest to uroczyste i ostateczne ogłoszenie przez Papieża kogoś za Świętego, tj. za znajdującego się w niebie i polecenie aby wszyscy wierni go czcili.

Tak więc kanonizacja zawiera trzy prawdy:

1) osoba kanonizowana jaśniała świętością;

2) obecnie przebywa ona w niebie, tzn. należy do Kościoła Tryumfującego;

3) dlatego też należy ją czcić i wzywać jej wstawiennictwa.

Kanonizacja i beatyfikacja mają tę wspólną cechę, że jedna i druga jest publicznym świadectwem wydanym przez Kościół o cnotach i chwale osoby przebywającej w niebie. Różnica zaś między kanonizacją a beatyfikacją polega na tym, że ta ostatnia nie jest definitywnym, lecz prowizorycznym sądem Kościoła o zbawieniu danej osoby i pozwoleniem, nie nakazem, na kult tej osoby i to zazwyczaj nie na kult powszechny lecz tylko w pewnych krajach i u pewnych narodów. Większość teologów uważa, że nieomylność Kościoła odnosi się do kanonizacji, nie do beatyfikacji, jakkolwiek są i tacy (wcale liczni), którzy dowodzą także nieomylności beatyfikacji.

Jednomyślna opinia teologów katolickich głosi, że kanonizacja jest aktem nieomylnym. Zdanie przeciwne wielu wybitnych teologów uważa za heretyckie (tak np. Valentia, Ariaga). Papież Benedykt XIV wyraża na temat takiego zapatrywania następujący osąd: "Jeżeli nie jest herezją, to w każdym razie jest to zdanie nierozważne, które gorszy cały Kościół, krzywdę wyrządza Świętym, trąci herezją; i ten zasługuje na najcięższe kary, kto by śmiał twierdzić, że Papież zbłądził w tej lub owej kanonizacji". (De Servorum Dei canonisatione et beatificatione, L. 1, c. 42, n. 10. 12).

Przeciwko nieomylności kanonizacji występują protestanci i w ogóle wszyscy niedowiarkowie. W XVIII w. znanym przeciwnikiem nieomylności papieskiego aktu kanonizacyjnego był niejaki Launoy, którego zarzuty odparł w swym wiekopomnym dziele wspomniany już papież Benedykt XIV.

Kościół używa przy kanonizacji formuł: "Postanawiamy, ogłaszamy, określamy", które to formuły są podobne do tych, jakich używa, kiedy ogłasza dogmaty, a więc wykluczają one możliwość pomyłki.

Nieomylność kanonizacji potwierdzają teologowie; np. św. Tomasz mówi: "...Trzeba wierzyć, że i w tych rzeczach Kościół nie może błądzić" (Quodl., IX, a. 16). Suarez zaś pisze: "Nie wolno wiernym wątpić o chwale Świętego kanonizowanego; tego bowiem bezwarunkowo zakazują Papieże" – i dodaje, że przeciwne zdanie jest "bezbożne i nierozważne". Inni jak Tanner, Torres itd. sądzą, że teza ta jest prawdą wiary.

Nieomylność kanonizacji wynika z nieomylności Kościoła, gdyż Kościół nie może orzec nic takiego, co by było przeciwne wierze i dobrym obyczajom. A to miałoby miejsce, gdyby przez pomyłkę zaliczył w poczet Świętych człowieka nie odznaczającego się świętością, ale splamionego występkami, których nie zgładził pokutą albo męczeństwem.

"Śladem tajemnic Chrystusowych": M. B. Gromniczna.

MATKA BOSKA GROMNICZNA 

"Śladem tajemnic Chrystusowych" 

S. Maria Renata od Chrystusa, Niepokalanka 

––––––––––  

 Święto Oczyszczenia Najśw. Marii Panny, czyli  – jak się potocznie nazywa – „Gromniczna”, jest w naszym narodzie jednym z najukochańszych świąt Matki Boskiej. Gdy w roku 1925 Stolica św. zawarła z nową Rzeczpospolitą Polską konkordat, zniesiono [10] kilka świąt, a między innymi i święto 2-go lutego. Wtedy powstał rozruch w Warszawie. Na placu Trzech Krzyży i w innych punktach miasta urządzono demonstrację, wołając: „Niech żyje Matka Boska Gromniczna!... Nie damy sobie zabrać tego święta! To wymyśliły pany! Chcą, aby biedny lud umierał bez gromnicy!” Na te i inne okrzyki J. Em. Kardynał Kakowski zwrócił się do Rzymu z prośbą, aby tego święta nie znosić, bo lud nasz jest do niego bardzo przywiązany. – I święto M. B. Gromnicznej pozostało nadal w kalendarzu polskim jako uroczystość pierwszorzędna.

 „Gromniczną” nazywa się to święto dla świecy, która jest jego symbolem. Starzec Symeon nazwał Pana Jezusa w swym przepięknym kantyku „Światłością na objawienie pogan i chwałą ludu izraelskiego”. W kazaniu na uroczystość dzisiejszą św. Iwo, biskup z Chartres (XII. w.) mówi: „W starożytności pszczoły były uważane za symbol dziewictwa; ulepiony przez nie wosk gromnicy ma oznaczać wzięte z Niepokalanej Matki ciało Bożego Dzieciątka, a płomień świecy wyobraża bóstwo Chrystusa, jasność światła wiekuistego, rozpraszającej ciemności grzesznych dusz naszych”.

 Święcenie gromnic odbywa się przed sumą; kapłan, ubrany w kapę i stułę fioletową, odmawia przed ołtarzem pięć wspaniałych modlitw, tłumaczących nam symbolikę świec: „Panie, Ojcze Wszechmogący... któryś w dniu dzisiejszym modłów sprawiedliwego Symeona wysłuchał, pokornie Cię błagamy, abyś te świece, dla użytku ludzi i dla zdrowia ciała i duszy naszej, czy to na lądzie, czy na morzu, błogosławić i poświęcić raczył... zaś ludu Twego, pragnącego świece te z uszanowaniem w ręku nosić i śpiewać Tobie chwałę, racz Panie wysłuchać wołania... abyśmy ogniem najsłodszej miłości Twojej rozpaleni, zasłużyli być stawieni w świątyni wiecznej chwały Twojej”.