x. Rafał Trytek — kazanie na VIII Niedzielę po Zesłaniu Ducha Św. AD 2023

Warto przypatrywać się świętym, aby jak najlepiej spędzić te dni, które nam jeszcze zostały. Nikt z nas nie wie, kiedy umrze – czy odejdzie w wieku stu czy dziesięciu lat. Dany nam czas należy wykorzystać na chwałę Bożą, w celu pomocy bliźnim i dla własnego uświęcenia – nauczał x. Rafał Trytek ICR, który 23 lipca AD 2023 sprawował Mszę Świętą we wrocławskim Oratorium Świętego Józefa Opiekuna Kościoła Świętego.

Jest wiele sposobów naśladowania naszego Pana Jezusa Chrystusa. We wszystkim zaś należy zachowywać umiar i roztropność, chrześcijanin bowiem ma być prosty, lecz nie naiwny. Korzystając z daru rozumu, musimy stawiać czoła przeciwnikom, również po to, aby dzięki dobrom tego świata osiągnąć zysk nadprzyrodzony. W tym kontekście duszpasterz Tradycji wymienił kilka osób wyniesionych na ołtarze.

Wśród nich znalazła się bł. Kinga, przedstawicielka węgierskiej dynastii Arpadów. Wykazywała się roztropnością, zarówno wykonując obowiązki stanu, jak i spędzając lata na pokucie. Jako xiężna krakowska i sandomierska oraz klaryska czyniła to, czego Bóg w danej chwili oczekiwał.

Św. Jakub Większy, apostoł, położył podwaliny pod katolicką Hiszpanię. Był wspomożycielem wiernych w zmaganiach z Maurami, z sanktuarium w Santiago de Compostela, gdzie spoczęły jego doczesne szczątki, stał się opiekunem królestw hiszpańskich oraz Portugalii.

Św. Anna, której święto obchodzić będziemy 26 lipca, to Babcia naszego Pana Jezusa Chrystusa i patronka Bretanii. Jej przykład i bliskość z Synem Bożym w niebie są również zachętą, abyśmy docenili mądrość osób starszych, zwłaszcza tych, które w rodzinach przekazują wiarę. Dlatego powinniśmy modlić się za swoich dziadków i innych przodków. Wspominając św. Annę, duszpasterz Tradycji poinformował wiernych, że JE x. biskup Donald Sanborn kontynuuje podróż duszpasterską i przebywa właśnie w Bretanii – módlmy się także za niego.

Inni święci, których Kościół stawia za wzór, to Pantaleon, Nazariusz i Celsus oraz Marta, a także św. św. Apolinary i Liberiusz – wspominani 23 lipca.

Adres siedziby Kaplicy

ul. Powstańców Śląskich 114, Wrocław

Wejście na 1 piętro schodami na zewnątrz

Komunikat nr. 12 SKiT im. x dr Piotra Semenenko, z dnia 16 lipca AD 2023.

Herb bp. Michała Stobnickiego. Widzimy że x. Stobnicki 
użył herbu w wersji modernistycznej, okrojonej za "Pawła VI" 
z symboli władzy biskupiej - mitry i pastorału. Podobnych herbów
używają od początku biskupi FSSPX. Biskupi autentycznie katoliccy
używają natomiast herbów w wersji tradycyjnej, z mitrą i pastorałem. 

    Wczoraj, 15 lipca AD 2023 ukazał się Komentarz Eleison nr DCCCXXXV (835) bp. Ryszarda Williamsona, zatytułowany na polskiej stronie tzw. "Ruchu Oporu" Bp Michał Stobnicki. Wraz z Komentarzem, na polskiej stronie pojawiły się także dwa zdjęcia z konsekracji biskupiej x. Michała Stobnickiego, oraz jego herb biskupi i nota autobiograficzna. Można więc powiedzieć, że nasz poprzedni komunikat z dnia 18 czerwca przyniósł zamierzony skutek, i bp. Michał Stobnicki wreszcie się ujawnił. Oficjalny komunikat bp. Williamsona, wraz z zdjęciami (z których jedno wyraźnie wskazuje na użycie tradycyjnego rytu prze biskupa konsekratora) i autobiografią samego zainteresowanego, można uznać za potwierdzenie sakry biskupiej (nie ma już raczej żadnych racjonalnych podstaw do jakichkolwiek wątpliwości w materii ważności tejże sakry) i jego ujawnienie personalne. To jednak dopiero pierwszy krok, bo kolejnym powinna być deklaracja doktrynalna tegoż biskupa, w której powinien jasno wyrazić, że jest non Una cum, i odrzuca rzekomy autorytet modernistycznej hierarchii, oraz upublicznienie jakiekolwiek adresu przynajmniej jednego miejsca (z tych rzekomo 17, jakimi sam się chwali), w którym sprawuje Msze św. i można skorzystać z Sakramentów św. To są warunki sine qua non, aby jego apostolat mógł być uznany za poważny i katolicki, i aby był naprawdę wiarygodny w oczach wiernych. Dziękujemy Bogu za ten pierwszy, poważny i ważny krok, i liczymy na następne. Czekaliśmy na to 11 miesięcy, tyle ile trwa ciąża u słonia. Można więc powiedzieć, że dziś, po 11 miesiącach, "urodził się" nam w Polsce ważnie konsekrowany biskup, który sprawuje prawdziwe Msze św. non Una cum...

Całość komunikatu dostępna tutaj: https://fsspxr.wordpress.com/bp-stobnicki/

     Jako katolicy integralni, musimy jednak zachować w tej sytuacji wzmożoną ostrożność, i sceptycyzm. Brak jakiejkolwiek publicznej deklaracji doktrynalnej, oraz ujawnienia chociażby jednego, głównego miejsca celebracji, powoduje, że można mieć wciąż uzasadnione wątpliwości. Można by zapytać, biskupie, gdzie Twoja katedra? Gdzie jest siedziba bp. Stobnickiego? Czy bp. Stobnicki publicznie deklaruje się jako zwolennik tezy z Cassiciacum, i czy potwierdza, że jest non Una cum, a więc odprawia Mszę św. nie wymieniając w Kanonie imienia heretyka Bergoglio, jak deklarował publicznie (przy wiernych) po Mszy św. w grudniu 2021 r. w Pyrzowicach na Śląsku? Czy może każdemu mówi co innego, w zależności co ktoś chce usłyszeć? W notce autobiograficznej mówi o dwóch biskupach tradycjonalistycznych, z którymi był związany po wyrzuceniu z seminarium w Zaitzkofen, ale nie mówi, że jednym z nich, był podobno śp. bp. Robert McKenna OP. Kto w tej sytuacji mógłby być drugim? Tego nie wiemy, możemy jedynie domniemywać. Nie był to raczej żaden z biskupów FSSPX. Czy był to bp. Donald Sanborn? Raczej wątpliwe, gdyż ten wymagał by od niego wstąpienia do seminarium i dokończenia formacji kapłańskiej. Być może był to bp. Robert Neville, konsekrowany przez śp. bp. Roberta McKenn'ę OP, również zwolennik tezy z Cassiciacum, ewentualnie bp. Gerard Stuyver z Belgii, także wyznający tezę.