"Śladem tajemnic Chrystusowych": Niepokalana.

 Niepokalana

Witaj święta i Niepokalana,

Anielskimi pozdrowiona głosy,

Z niewiast Boga Rodzico wybrana

Ozdobniejsza nad same niebiosy.

Tyś jaśniejsza łaską Bożą

Niż jutrzenka, gdy przed zorzą

Na zaraniu zajaśnieje,

Promieniami na świat sieje,

A Twej szaty słońce

Jest niezachodzące!

Niepokalane Poczęcie, to wyjątkowy przywilej Marii: „Jedna jest gołębica moja, niepokalana

moja!” - mówi o Niej Duch Święty w Pieśni nad Pieśniami (V.2). Wszyscy rodzimy się

pokalani grzechem pierworodnym - Ona jedna jest spod tego prawa wyjęta. Do Niej Kościół

stosuje słowa króla Aswerusa do Estery: „Nie dla ciebie, ale dla wszystkich innych to prawo

jest uczynione” (Ester, XV.13). Dlatego też pieśń nasza ludowa zwraca się do Niej:

Wdzięczna Estero, o Panienko święta...

Niepokalanie poczęta!

Choć dogmat o Niepokalanym Poczęciu dopiero w 1854 roku został ogłoszony, wiara w tę

prawdę tkwiła zawsze głęboko w umysłach wiernych wszystkich czasów; święci Biskupi i

Doktorowie stale ją głosili i nauczali, a święto Niepokalanego Poczęcia obchodzono na

Wschodzie już w IV. wieku, na Zachodzie zaś nieco później i jeszcze nie wszędzie. W wieku

XV-ym papież Syktus IV wydał dekret ustanawiający tę uroczystość na dzień 8 grudnia czyli

na 9 miesięcy przed 8-ym września, świętem Narodzenia Matki Bożej. Niektóre kraje

odznaczają się szczególnym nabożeństwem do tej tajemnicy, między nimi na pierwszym

miejscu nasza Ojczyzna. Oto bowiem już Zygmunt III. prosił papieża Urbana VIII, „by raczył

chwałę Niepokalanego Poczęcia papieskim wyrokiem zatwierdzić”. W tymże wieku XVII-ym

OO. Jezuici założyli w Warszawie Kongregację Niepokalanego Poczęcia N.M.P., do której

należał król Władysław IV i dworzanie, i magnaci. Tenże monarcha ufundował order

Niepokalanego Poczęcia. Ale dopiero Piusowi IX-mu było dane podnieść ten od dawien

dawna znany i czczony przywilej Marii do rzędu dogmatu; toteż bulla "Ineffabilis",

ogłaszająca go Kościołowi całemu, kończy się uroczystymi słowy: „Jeżeliby kto, uchowaj

Boże, ośmielił się inaczej sądzić, niechaj wie i pewien będzie, że własnym sądem potępiony,

poniósł cios śmiertelny na wierze i odpadł od jedności Kościoła”.

S. Maria Renata od Chrystusa Niepokalanka, "Śladem tajemnic Chrystusowych" (str 17-18), Niepokalanów, 1949,

Nakładem Centrali Milicji Niepokalanej.

Nihil obstat nr 1163 dr Miecislaus Jankowski, Censor Librorum.

Imprimatur: Varsaviae, die 8 Martii 1949 an. Vicarius Generalis W. Majewski.

Zachowano pisownię oryginalną.