"Śladem tajemnic Chrystusowych": M. B. Gromniczna.

MATKA BOSKA GROMNICZNA 

"Śladem tajemnic Chrystusowych" 

S. Maria Renata od Chrystusa, Niepokalanka 

––––––––––  

 Święto Oczyszczenia Najśw. Marii Panny, czyli  – jak się potocznie nazywa – „Gromniczna”, jest w naszym narodzie jednym z najukochańszych świąt Matki Boskiej. Gdy w roku 1925 Stolica św. zawarła z nową Rzeczpospolitą Polską konkordat, zniesiono [10] kilka świąt, a między innymi i święto 2-go lutego. Wtedy powstał rozruch w Warszawie. Na placu Trzech Krzyży i w innych punktach miasta urządzono demonstrację, wołając: „Niech żyje Matka Boska Gromniczna!... Nie damy sobie zabrać tego święta! To wymyśliły pany! Chcą, aby biedny lud umierał bez gromnicy!” Na te i inne okrzyki J. Em. Kardynał Kakowski zwrócił się do Rzymu z prośbą, aby tego święta nie znosić, bo lud nasz jest do niego bardzo przywiązany. – I święto M. B. Gromnicznej pozostało nadal w kalendarzu polskim jako uroczystość pierwszorzędna.

 „Gromniczną” nazywa się to święto dla świecy, która jest jego symbolem. Starzec Symeon nazwał Pana Jezusa w swym przepięknym kantyku „Światłością na objawienie pogan i chwałą ludu izraelskiego”. W kazaniu na uroczystość dzisiejszą św. Iwo, biskup z Chartres (XII. w.) mówi: „W starożytności pszczoły były uważane za symbol dziewictwa; ulepiony przez nie wosk gromnicy ma oznaczać wzięte z Niepokalanej Matki ciało Bożego Dzieciątka, a płomień świecy wyobraża bóstwo Chrystusa, jasność światła wiekuistego, rozpraszającej ciemności grzesznych dusz naszych”.

 Święcenie gromnic odbywa się przed sumą; kapłan, ubrany w kapę i stułę fioletową, odmawia przed ołtarzem pięć wspaniałych modlitw, tłumaczących nam symbolikę świec: „Panie, Ojcze Wszechmogący... któryś w dniu dzisiejszym modłów sprawiedliwego Symeona wysłuchał, pokornie Cię błagamy, abyś te świece, dla użytku ludzi i dla zdrowia ciała i duszy naszej, czy to na lądzie, czy na morzu, błogosławić i poświęcić raczył... zaś ludu Twego, pragnącego świece te z uszanowaniem w ręku nosić i śpiewać Tobie chwałę, racz Panie wysłuchać wołania... abyśmy ogniem najsłodszej miłości Twojej rozpaleni, zasłużyli być stawieni w świątyni wiecznej chwały Twojej”.

 Śliczna jest zwłaszcza trzecia modlitwa: „Panie Jezu Chryste, światłości prawdziwa, która oświecasz każdego człowieka na ten świat przychodzącego – zlej na te świece błogosławieństwo Twoje, poświęć je światłem łaski Twojej i pozwól łaskawie, aby jako te świece gorejące ogniem widzialnym rozpraszają ciemność nocy, tak serca nasze, oświecone niewidzialnym ogniem, tj. światłością Ducha św., pozbyły się ślepoty wszelkich występków, abyśmy oczyszczonym wzrokiem duszy rozeznać mogli wszystko, co się Tobie podoba i pożyteczne jest ku naszemu zbawieniu, i nieskalani omijając niebezpieczeństwa tego grzesznego świata, do światłości nigdy nie gasnącej dojść zasłużyli”.

 Czwarta modlitwa prosi, aby jak te świece przymnażają nam zewnętrznego światła, tak w dobroci Bożej duszom naszym nigdy nie zabrakło wewnętrznej światłości Ducha św. A piąta dodaje : „Abyśmy łaską Jego opromienieni i nauczeni, Ciebie, Panie Jezu Chryste, doskonale poznali i wiernie miłowali”.

 W czasie rozdawania gromnic chór śpiewa kantyk Symeona : „Teraz puszczasz sługę Twego, Panie, według słowa Twojego, w pokoju” – powtarzając po każdym wierszu jako refren : „Światłość na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego izraelskiego”.

 Potem odbywa się procesja z zapalonymi świecami. Św. Bernard tak mówi o niej : „Pana świątyni wprowadza dziś do przybytku Matka Dziewica. Józef nie swojego własnego, lecz umiłowanego Syna Najwyższego przedstawia Ojcu, który w Nim upodobał sobie. Symeon sprawiedliwy poznaje Mesjasza, a chwałę Jego głosi Anna wdowa. Oto święte cztery postacie wiernych, obchodzących święto Oczyszczenia najpierwszą procesją, która niebawem rozszerzy się na cały świat. Niewielka była ona wówczas, maluczkim bowiem stał się dla nas Pan. Grzesznicy jednak nie mają w niej udziału, samych wyłącznie widzimy tam Świętych”.

 Po skończonej procesji kapłan zdejmuje szaty fioletowe aby przywdziać białe – i rozpoczyna się Msza św.

 Introit. „Suscepimus” wzięty jest z Psalmu 47: „Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie Twoje w pośrodku świątyni Twej, jako imię Twoje, tak i chwała Twoja dosięga krańców ziemi, sprawiedliwości Twojej pełna jest prawica Twoja”.

 ––––––––––  

S. Maria Renata od Chrystusa Niepokalanka, "Śladem tajemnic Chrystusowych" (str 39-41), Niepokalanów, 1949,

Nakładem Centrali Milicji Niepokalanej.

Nihil obstat nr 1163 dr Miecislaus Jankowski, Censor Librorum.

Imprimatur: Varsaviae, die 8 Martii 1949 an. Vicarius Generalis W. Majewski. 

––––––––––  

[10] - Wyrażenie to, choć utarte, jest nieścisłe. Kościół bowiem nie znosi świąt, lecz zwalnia w te dni od obowiązku słuchania Mszy św. i zezwala na pracę zarobkową.

Zachowano pisownię oryginalną.