x. Rafał Trytek — kazanie na Poniedziałek Wielkanocny AD 2025 (Wrocław, 21 IV)

Msza Święta we wrocławskim Oratorium Świętego Józefa Opiekuna Kościoła Świętego – sprawowana 21 kwietnia AD 2025 przez x. Rafała Trytka ICR – stała się najważniejszą częścią obchodów tysiąclecia koronacji Bolesława Chrobrego. Duszpasterz Tradycji nie ograniczył się do przypomnienia wydarzeń z XI wieku, lecz osadził je w szerszym kontekście, rozpoczynając kazanie od opisania roli papieży w Kościele i ich znaczenia w procesie kreowania i rozpoznawania prawowitej władzy.

Kapłan podkreślił, że bez asystencji Ducha Świętego – przyznanej św. Piotrowi i jego następcom – nie ma sensu otwierać Pisma Świętego. Papież nie może bowiem zbłądzić w sprawach Wiary i narzucać błędów Kościołowi, gdyż byłoby to sprzeczne z obietnicą naszego Pana Jezusa Chrystusa, który modlił się za św. Piotra, aby jego wiara nie ustała. Syn Boży, którego modlitwa jest doskonała, otrzymuje wszystko, co prosi Ojca. Dzięki temu papieże są nieomylni, strzegąc powierzonej sobie owczarni przed herezjarchami.

Współcześnie ludzie uważający się za katolików nie wiedzą, w co wierzyć, a świadome odrzucenie choćby jednego dogmatu prowadzi do wiecznego potępienia. Dziś nie ma urzędu nauczycielskiego, który przypominałby zasady Wiary i dbałby o liturgię, nie każdy zaś, kto powołuje się na Chrystusa, naucza w Jego imieniu.

Wśród papieży, którzy wpłynęli na losy Polski, był Jan XIX – od niego bowiem Bolesław Chrobry otrzymał koronę, a dzięki tej decyzji dostąpił namaszczenia z rąk biskupich (prawdopodobnie w Poznaniu). W tym kontekście duszpasterz nawiązał do koronacji cesarskiej Karola Wielkiego. Dla tego władcy wzorem – bardziej niż starożytni rzymscy imperatorowie – był król Dawid, monarcha wybrany przez Boga i namaszczony przez proroków. Znaczenie cesarzy rzymskich zapisane jest w liturgii: do 1918 r. xięża w Wielki Piątek odśpiewywali modlitwę za cesarzy. Tak bardzo ważny jest legitymizm władzy, że przez wieki modlono się za tych, którzy powinni być postrzegani jako zwierzchnicy zjednoczonej Christianitas.

Dodatkowej wagi nabiera zatem spowinowacenie Piastów poprzez królową Rychezę, żonę króla Mieszka II, z cesarskimi domami Karolingów i Ottonów. Dzięki tym rodzinnym więzom xiążę Bolesław mógł śmiało starać się o wyniesienie na tron. Opatrzność Boża tak wpłynęła na polską historię, że w żyłach panów przyrodzonych oraz ich potomków po kądzieli od czasów Kazimierza Odnowiciela płynęła krew imperatorów.

Módlmy się o władzę prawowitą, prawdziwie katolicką, aby Chrystus Król panował nad Polską poprzez swoich koronowanych poruczników – naśladowców św. Stefana, bł. Kingi, św. Ludwika, św. św. Edwardów, św. Ryszarda z Lukki, św. Olafa czy św. Ferdynanda. Gdy brakuje pomazańca Bożego, nikt nie będzie nas bronił w czasach otwarcie wrogich chrześcijaństwu. Prośmy też Matkę Bożą Dobrej Rady, aby Kościół pokonał wrogów i zatryumfował nad herezjami.

Adres siedziby Kaplicy

ul. Powstańców Śląskich 114, Wrocław

Wejście na 1 piętro schodami na zewnątrz

ŚWIĘTA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO AD 2025 – Życzenia świąteczne od Redakcji.

Drodzy Czytelnicy, Przyjaciele i Dobroczyńcy!

W tym wyjątkowym dniu, tej wyjątkowej rocznicy 

MILLENNIUM KRÓLESTWA POLSKIEGO

mamy możliwość złożenia Wam najserdeczniejszych życzeń z okazji Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

1000 lat temu, 18 kwietnia, książę Bolesław Chrobry koronował się na Króla,

podnosząc Polskę po wsze czasy do godności Królestwa!

Pan Jezus Zmartwychwstał, aby wyznaczyć nam drogę do Królestwa Niebieskiego.

Przypomnijmy sobie o tym, że Ojczyzna nasza po swojej Golgocie zmartwychwstała w 1918 r. jako Królestwo Polskie. Ufamy, że z Bożą pomocą zmartwychwstanie znowu po kolejnej Golgocie, która rozpoczęła się w 1939 r. i trwa po dziś dzień...

Chrystus zmartwychwstał!

Zaprawdę zmartwychwstał!

W imieniu całej Redakcyi,

Michał Mikłaszewski,

redaktor naczelny

x. Rafał Trytek — kazanie na II Niedzielę Wielkiego Postu AD 2025 (Wrocław, 16 III)

Podczas Przemienienia Pańskiego nasz Pan Jezus Chrystus okazał trzem apostołom własną świętość, jednak nawet wybrani przez Niego uczniowie nie mogli znieść widoku Bóstwa, które przebijało z człowieczeństwa Syna Bożego. Tym bardziej grzesznicy podczas spotkania po śmierci ze sprawiedliwym Sędzią czują się obciążeni swoimi winami i jeśli mają na sumieniu grzechy śmiertelne, sami skazują się na piekło. Jeżeli zaś umarli w łasce uświęcającej, dostrzegają, że pobyt w czyśćcu jest niezbędny, by możliwe stało się obcowanie ze Stwórcą. Dla apostołów widok Syna Bożego w towarzystwie proroków był dowodem, że On jest obiecanym Mesjaszem. Nie było i nie będzie zaś innego mesjasza, gdyż nie istnieje odrębna, wytyczona poza Kościołem katolickim droga zbawienia. O tych prawdach Wiary nauczał x. Rafał Trytek ICR, który 16 marca AD 2025 wygłosił kazanie podczas Mszy Świętej w Oratorium Świętego Józefa Opiekuna Kościoła Świętego we Wrocławiu.

Z piekła nie można wyjść, nie ma w nim nadziei, a potępionych toczy robak sumienia. Niebo zaś to nieskończona i najczystsza Miłość, do której w życiu doczesnym nieustannie tęsknimy, znając tylko jej niedoskonałe formy. Właśnie dlatego przywołani przez duszpasterza siedemnastowieczni męczennicy kanadyjscy opuścili Królestwo Francji, aby w rejonie amerykańskich Wielkich Jezior nawracać Indian. Ich praca okazała się skuteczna w przypadku plemienia Huronów, lecz traktowani jako sprzymierzeńcy tego ludu, w latach 1642‒1649 zostali zamęczeni przez Mohawków, plemię wchodzące w skład ligi irokeskiej. Ofiara misjonarzy wydała szczególne owoce w XIX wieku, gdy irokescy traperzy dotarli do zamieszkałych w Montanie Saliszów, przygotowanych już do przyjęcia katolicyzmu dzięki proroctwu jednego z szamanów, który zapowiedział przybycie w ich strony odzianych w czarne szaty duchownych – katoliccy Irokezi przekazali Saliszom pierwsze informacje o prawdziwej Wierze. Efektem stało się otwarcie w latach czterdziestych XIX stulecia kolejnej jezuickiej misji wśród Indian.

Kierując się miłością, męczennicy kanadyjscy zrobili wszystko, by nawrócić Indian, gdyż wyłącznie Kościół katolicki dysponuje pełnią środków zbawienia. Przylgnijmy do tej prawdy, że warto poświęcić nawet życie doczesne, aby osiągnąć życie wieczne. Módlmy się o ich wstawiennictwo i opiekę ze strony Najświętszej Maryi Panny Królowej Męczenników. 

Adres siedziby Kaplicy

ul. Powstańców Śląskich 114, Wrocław

Wejście na 1 piętro schodami na zewnątrz

x. Rafał Trytek — kazanie na Niedzielę Sześćdziesiątnicy AD 2025 (Wrocław, 23 II)

Łaski, które otrzymał św. Paweł Apostoł, znosząc przez lata liczne cierpienia, są dostępne katolikom w skarbcu Kościoła. Tym samym skarbcu, z którego czerpiemy odpusty wyproszone przez Najświętszą Maryję Pannę i innych świętych. Dzięki ich zasługom nie musimy sami zdobywać nieba, to jest dla nas wielka pociecha – przypomniał x. Rafał Trytek ICR, zwracając się do wiernych podczas Mszy Świętej sprawowanej 23 lutego AD 2025 we wrocławskim Oratorium Świętego Józefa Opiekuna Kościoła Świętego.

Nie ma takiego grzechu, którego nie zmyłaby Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa. W Jego ranach znajdziemy uzdrowienie i niezbędne łaski. W tygodniach Przedpościa módlmy się zatem o ducha pokory i żarliwości, a także prawdziwą reformę naszego życia, o wstawiennictwo zaś możemy zwrócić się do św. Piotra Damianiego, doktora Kościoła, który w dziele pt. „Xięga Gomory” piętnował nadużycia współczesnego mu duchowieństwa. On właśnie może być wspomożycielem katolików w trudnych czasach bezprecedensowego kryzysu w Kościele. 

Adres siedziby Kaplicy

ul. Powstańców Śląskich 114, Wrocław

Wejście na 1 piętro schodami na zewnątrz

x. Rafał Trytek — kazanie na V Niedzielę po Objawieniu AD 2025 (Wrocław, 9 II)

Jest przypowieść, którą warto czytać „od tyłu”, aby dobrze zrozumieć jej sens. Nie należy bowiem skupiać się na tym, że Bóg pozwala, aby pszenica i kąkol rosły obok siebie, lecz rozważać, że w czasie żniw zostaną zebrane – kąkol na spalenie, a pszenica będzie czekała na spożytkowanie. Dobre ziarno musi niejako „sprawdzić się”, czyli przebić się przez otaczające je chwasty – nauczał x. Rafał Trytek ICR, zwracając się 9 lutego 2025 roku do zgromadzonych na Mszy Świętej we wrocławskim Oratorium Świętego Józefa Opiekuna Kościoła Świętego.

Nie powinniśmy zatem narzekać – podkreślił duszpasterz Tradycji – że przechodzimy próbę: życie, po której przyjdą wieczna nagroda lub wieczne potępienie. Nagrodą jest oglądanie Boga twarzą w twarz. Warto się o nią starać, gdyż tylko ona jest trwała. Wszystko inne – poza nieśmiertelnymi duszami (oraz ciałami, które zmartwychwstaną po Sądzie Ostatecznym) – przeminie i umrze. Niestety, współcześnie wielu ludzi utraciło poczucie wieczności, a perwersja dzisiejszych czasów, epoki odwróconych pojęć, wynika właśnie z tego, że grzech jest przedstawiany jako dobro. Ratując się, myślmy o rzeczach wiecznych i karmmy się dobrą lekturą.

Wzorem dla katolików powinna być św. Maria Goretti, która już jako dziecko osiągnęła doskonałość, broniąc czystości i przebaczając swojemu mordercy. Starajmy się, abyśmy żywili podobnie heroiczną miłość. Bądźmy gotowi stawiać grzechom śmiertelnym opór, który jest wymagany, by dotrzeć do nieba. Pielęgnujmy wiarę katolicką. Módlmy się o nawrócenie grzeszników i jednoczmy się z Panem Jezusem, ceniąc każdą kroplę Krwi, która popłynęła dla naszego zbawienia. 

Adres siedziby Kaplicy

ul. Powstańców Śląskich 114, Wrocław

Wejście na 1 piętro schodami na zewnątrz

x. Rafał Trytek — kazanie na II Niedzielę po Objawieniu AD 2025 (Wrocław, 19 I)

Cud, który nasz Pan Jezus Chrystus uczynił w Kanie Galilejskiej, zawiera w sobie wszystkie prawdy Wiary: Bóg objawił swoją chwałę, by uczniowie wierzyli w Niego. Kiedy modlimy się o cud, zastanówmy się również nad tym, czy naprawdę chcemy, żeby chwała Boża była na pierwszym miejscu. Czy jesteśmy w stanie wierzyć tak mocno, jak uwierzyli uczniowie Pana Jezusa? – nauczał x. Rafał Trytek ICR, zwracając się do wiernych zgromadzonych 19 stycznia AD 2025 na Mszy Świętej w Oratorium Świętego Józefa Opiekuna Kościoła Świętego we Wrocławiu.

Syn Boży powierzył swojej Matce porządek miłosierdzia – przez Nią wierni otrzymują wszelkie łaski. Sobie zaś pozostawił porządek sprawiedliwości. Zbawiciel jest Sędzią Sprawiedliwym, który dla pożytku wiernych ustanowił narzędzia łaski prowadzącej do nieba: sakramenty. Jednym z nich jest sakrament małżeństwa. Jeżeli rodziny chrześcijańskie nie wyglądają, jak powinny – zauważył duszpasterz Tradycji – dzieje się tak, gdyż nie korzystają ze związanych z nim łask. Mocą jedynie naturalnego wysiłku nie można dobrze przeżyć małżeństwa, dlatego o wsparcie należy prosić Niepokalaną. Jej pomoc przemienia związek małżeński w coś wielkiego i świętego.

W tym kontekście x. Rafał Trytek ICR przywołał postępowanie rodziców świętego proboszcza z Ars: w XVIII wieku przyjęli pod swój dach pielgrzyma, św. Benedykta Józefa Labre, i po latach za gościnność zostali nagrodzeni łaską narodzin wielkiego świętego syna, który następnie, już w epoce po dopuszczającej rozwody uzurpacji napoleońskiej, przyczynił się do uświęcenia wielu małżeństw. Był także męczennikiem konfesjonału i towarzyszem dla umierających.

Kapłan przypomniał też o przypadającej na 8 czerwca rocznicy śmierci króla Francji i Nawarry Ludwika XVII (panującego od 21 stycznia 1793 do 8 czerwca 1795 r.), chłopca zamęczonego w więzieniu Temple – wskazując, że celem rewolucjonistów jest zniszczenie dziecięcej niewinności i formowanie najmłodszych w duchu nienawiści do Boga i ojczyzny.

Prośmy św. Jana Marię Vianneya – zachęcał duszpasterz – o wstawiennictwo, abyśmy dobrze przyjmowali sakramenty. Prośmy także św. Kanuta IV, króla Danii i męczennika, o łaskę oczyszczenia Polski ze wszystkiego, co nie podoba się Bogu i przeczy jej powołaniu, zapoczątkowanemu wraz z narodzinami monarchii piastowskiej.

Adres siedziby Kaplicy

ul. Powstańców Śląskich 114, Wrocław

Wejście na 1 piętro schodami na zewnątrz

O obecnym stanie katolickiego Kościoła Chrystusowego. Obrona sedewakantystycznego stanowiska teologicznego.

  

O obecnym stanie katolickiego Kościoła Chrystusowego

 

Obrona sedewakantystycznego stanowiska teologicznego (a)

 

KS. JOHN OKERULU

 

––––––

 

WPROWADZENIE

 

Na początku, gdy zostałem tradycyjnym katolikiem nurtowało mnie wiele pytań i wątpliwości, z których niektóre doczekały się satysfakcjonujących odpowiedzi, a inne nie. Kluczowe pytanie, na które szukałem odpowiedzi, dotyczyło sytuacji Kościoła w odniesieniu do jego zwierzchnika.

 

Kiedy zostałem sedewakantystą pojawiły się kolejne pytania, gdy zdałem sobie sprawę z istnienia różnych postaw w obrębie tego stanowiska. Niektórzy tradycyjni katolicy wyznają tezę biskupa Guerarda des Lauriers (1), inni trzymają się tego, co znane jest pod nazwą totalizmu lub bardziej adekwatnego określenia tj. sedewakantyzmu teologicznego (2). Te pozornie rozbieżne poglądy na sytuację Kościoła, czy też – jak niektórzy mówią – różne wyjaśnienia obecnego stanu Kościoła stanowiły dla mnie nową trudność, zwłaszcza że wydawało się, iż każda ze stron uważa, że albo druga jest w błędzie albo sugeruje utratę czegoś istotnego dla Kościoła.

 

Dlatego też postanowiłem przelać na papier swoje spostrzeżenia, które poczyniłem nie tylko po wysłuchaniu i przeczytaniu artykułów głównych zwolenników obu stron, ale także po przeprowadzeniu szeroko zakrojonych badań kluczowych kwestii w podręcznikach teologii dogmatycznej i w komentarzach do prawa kanonicznego.