Nabożeństwo Passyjne czyli rozpamiętywanie Męki Pańskiej. Część 3., ostatnia.

W trzecią niedzielę Wielkiego Postu Kościół katolicki zachęca do rozważania trzeciej części nabożeństwa Passyjnego, zwanego pierwej Snopkiem Mirry, a dzisiaj Gorzkiemi Żalami.

NABOŻEŃSTWO PASYJNE 

CZYLI

ROZPAMIĘTYWANIE MĘKI PAŃSKIEJ.

Część Trzecia.

   Nakoniec w tej ostatniej części będziemy uważać: co Pan Jezus ucierpiał od ukoronowania swego, aż do ciężkiego na krzyżu skonania. I te plagi jego, bluźnierstwa, zelżywości i zniewagi; wszystkie przytem męki instrumenta, Bogu Ojcu Niebieskiemu reprezentować i ofiarować będziemy: za Fundatorów i Dobrodziejów — (za wszystkich społem braci i siostry Konfraternii naszej tak żywych jako i umarłych) — tudzież za grzeszników zatwardziałych, tych osobliwie którzy w złym nieczystości nałogu albo pijaństwie zostają, aby ich serca do pokuty i prawdziwej życia poprawy wzbudził męką swoją Zbawiciel nasz — naostatek za wszstkie dusze w czyszczu zostające, aby im tenże najlitościwszy Jezus, krwią swoją przenajdroższą ogień zagasić, a nam wszystkim w godzinę śmierci żal skruchy serdecznej za grzechy, i szczęśliwe w łasce Boskiej dokończenie, u Ojca swego najłaskawszego wyjednać raczył.

HYMN.

Duszo oziębła! czemuż nie gorejesz!

Serce me czemu wszystko nie topniejesz!

Toczy twój Jezus z ognistej miłości,

Krew w obfitości.

Ogień miłości gdy go tak rozpala,

Szkaradne drzewo na ramiona zwala,

Zemdlony Jezus, pod krzyżowym klęka

Ciężarem, stęka.

Okrutnym katom posłusznym się staje,

Na krzyż sromotny ochotnie podaje

Ręce i nogi, ludzkiego plemienia,

Sprawca zbawienia.

O słodkie drzewo! spuśćże nam już ciało,

Aby na tobie dłużej nie wisiało;

My go uczciwie w grobie położymy,

Płacz uczynimy.

Oby się serce we łzy rozpływało,

Że cię mój Jezu sprośnie obrażało,

Żal mi ach żal mi! ciężkich moich złości,

Dla twej miłości.

Niechżeć mój Jezu cześć będzie w wieczności,

Za twe obelgi, mękę, zelżywości;

Któreś ochotnie, Syn Boga jedyny,

Cierpiał bez winy.

LAMENT DUSZY

Nad cierpiącym Jezusem.

JEZU! od żydostwa niezbożnie,

Jako złoczyńca z łotry porównany,

JEZU mój kochany!

JEZU! od Piłata niesłusznie,

Na szubieniczną śmierć dekretowany,

JEZU mój kochany!

JEZU! srogim krzyża ciężarem,

Na Kalwaryjską górę zmordowany,

JEZU mój kochany!

JEZU! do sromotnego drzewa,

Przytępionemi gwoźdźmi przykowany,

JEZU mój kochany!

JEZU! jawnie w pośród dwu łotrów,

Zelżywie od żydów ukrzyżowany,

JEZU mój kochany!

JEZU! od stojących około,

I przechodzących z hańbą urągany,

JEZU mój kochany!

JEZU! bluźnierstwami od złego

Współwiszącego łotra nagabany,

JEZU mój kochany!

JEZU! gorzką żółcią i octem,

Wołając pragnę, w mdłości napawany,

JEZU mój kochany!

JEZU! w ręce Ojca swojego,

Ducha oddawszy zamordowany,

JEZU mój kochany!

JEZU! od Józefa uczciwie,

I Nikodema w grobie pochowany,

JEZU mój kochany!

Bądź pozdrowiony! Bądź pochwalony!

Dla nas zmęczony, I krwią zbroczony,

Bądź uwielbiony! Bądź wysławiony!

Boże nieskończony.

ROZMOWA DUSZY

z Matką Bolesną.

n. Ach! mnie Matce boleściwej,

Pod krzyżem stojąc smutliwej,

Serce żałość przejmuje.

Serce żałość przejmuje.

m. O Matko! niechaj prawdziwie,

Patrząc na krzyż żałośliwie,

Płaczę z tobą rzewliwie.

n. Jużci już moje kochanie,

Gotuje się na skonanie,

Toć i ja z nim umieram!

m. Pragnę Matko pod krzyż z tobą,

Dzielić się z twoją osobą,

Śmiercią Syna twojego.

n. Zamknął słodką Jezus mowę,

W tem ku ziemi skłania głowę,

Już żegna Matkę swoją!

m. Maryja niech gorzką noszę

Śmierć, krzyż, rany jego, proszę,

Niech serdecznie rozważam.

Któryś cierpiał za nas rany,

Jezu Chryste

zmiłuj się nad nami! (ter.)

I Ty któraś współcierpiała, 

Matko Bolesna, 

przyczyń się za nami.