Katolicyzm ma własność pionu – odchyleń nie znosi.
"Jeśli kiedykolwiek zetkniecie się z chlubiącymi się tym, że są wierzący, że są oddani Papieżowi, i chcą być katolikami, ale nazwanie klerykałami mają za największą obrazę, powiedźcie uroczyście, że oddane dzieci Papieża to ci, którzy są posłuszni jego słowu i we wszystkim go słuchają, a nie ci, którzy czynią zabiegi, by uniknąć wypełnienia jego rozkazów lub aby naleganiem godnym ważniejszych spraw wymusić na nim zwolnienia czy dyspensy tym boleśniejsze, im większe wyrządzają szkody lub zgorszenie. [...]"
(Fragment przemówienia św. Piusa X wygłoszonego do kardynałów na konsystorzu 27 maja 1914 r. - Testament duchowy św. Piusa X)
wtorek, 14 maja 2024
x. Rafał Trytek — kazanie na Niedzielę po Wniebowstąpieniu AD 2024 (Wrocław, 12 V)
niedziela, 5 maja 2024
Pius V. Święty, Mnich, Inkwizytor, Papież.
Św. Pius V (ur. 17 stycznia 1504 w Bosco Marengo, zm. 1 maja 1572 w Rzymie) |
Papież Pius V był papieżem w jednym z najbardziej burzliwych i niestabilnych okresów w historii chrześcijaństwa. Europa została rozdarta przez reformację, a w momencie wyboru Piusa w 1566 roku, protestantyzm był mocno zakorzeniony w wielu regionach Europy. Pius V był odpowiednią osobą, aby prowadzić i przyspieszać reformację katolicką.
Wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego w 1518 roku, rok po tym, jak Marcin Luter opublikował 95 tez. Jego życie dominikańskie, od początku, było bardzo związane z obroną Kościoła przed herezjami tamtych czasów. Po nauczaniu w Pawii, gdzie opublikował wiele prac apologetycznych, został wysłany na misję inkwizycyjną w Como.
Jego cnotliwa obrona Kościoła była również uzupełniana przez zapał do reform wewnątrz Kościoła. Wiele krytyki Kościoła wynikało z moralnej swobody niektórych duchownych, szczególnie papieży. Jako przeor, Pius nalegał na dyscyplinę i prostotę w swoich domach. Jego przykład i reformatorska natura doprowadziły do jego podniesienia do biskupstwa. Był tak wysoko ceniony, że został mianowany kardynałem i otrzymał zaszczyt Najwyższego Inkwizytora.
Został wybrany na papieża w 1566 roku w wieku 62 lat. Natychmiast zaczął tworzyć atmosferę dyscypliny w Kościele Rzymskim. Zmniejszył koszty i nadmiary na papieskim dworze oraz wymagał rezydencji wśród duchowieństwa. W Rzymie wygnał prostytutki i uregulował działalność zajazdów. Jego najważniejszym dziełem było jednak wprowadzenie w życie kanonów i dekretów Soboru Trydenckiego. W 1570 roku ogłosił nową edycję Mszału Rzymskiego. Ekskomunikował również Elżbietę I z Anglii, próbując odzyskać Anglię dla Kościoła.