Rozesłanie Apostołów

5. ROZESŁANIE APOSTOŁÓW
(Mt 9, 35 - 10, 16; 11, 1; Mk 6, 6-13; Łk 9, 1-6)

 I obchodził Jezus wszystkie miasta i wioski, nauczając w synagogach, głosząc ewangelię królestwa i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc. A widząc rzesze, ulitował się nad nimi, że byli strudzeni i porzuceni jako owce bez pasterza. Wtedy rzekł uczniom swoim: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście tedy Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje.

 I wezwawszy dwunastu uczniów swoich, dał im moc i władzę nad duchami nieczystymi, aby ich wypędzali i uzdrawiali wszelką chorobę i wszelką niemoc. Tych dwunastu po dwóch wysłał Jezus, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych, rozkazując im i mówiąc: 

Na drogę pogan nie zachodźcie i do miast samarytańskich nie wchodźcie (18). Ale raczej idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. A idąc przepowiadajcie, mówiąc: Że przybliżyło się królestwo niebieskie. Chorych uzdrawiajcie, zmarłych wskrzeszajcie(19), oczyszczajcie trędowatych, wyrzucajcie czarty. Darmoście wzięli, darmo dawajcie.

 Nie bierzcie nic na drogę. Nie miejcie złota ani srebra, ani pieniędzy w trzosach swoich. Ani torby podróżnej, ani dwu sukien, ani sandałów, ani laski (20), ani chleba. Albowiem godzien jest robotnik strawy swojej.

 A do któregokolwiek miasta albo wsi wnijdziecie, zapytajcie, kto jest godny w nim, i tam mieszkajcie aż do waszego odejścia (21). A wchodząc do domu pozdrówcie go, mówiąc: Pokój temu domowi. A jeśliby dom ten był godzien, niechże nań zstąpi pokój wasz. A jeśliby nie był godzien, niech pokój wasz do was wróci. I jeśliby was ktokolwiek nie przyjął i nie usłuchał mów waszych, wyszedłszy na zewnątrz z domu lub miasta, strząśnijcie nawet proch (22) z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim. Zaprawdę powiadam wam: Lżej będzie ziemi sodomskiej i gomorejskiej w dzień sądny niż miastu onemu. Oto ja posyłam was jako owce między wilki; bądźcie więc przezorni jako węże, a prości jako gołębice.

 I stało się, gdy skończył Jezus dawać wskazania dwunastu uczniom swoim, odszedł stamtąd, aby uczyć i przepowiadać w miastach ich.

 Oni tedy wyszedłszy obchodzili osady, nawoływali do czynienia pokuty i wielu czartów wyrzucali, a wielu chorych namaszczali olejem (23) i uzdrawiali.





18: Misja Apostołów była tymczasowa i miała się ograniczyć do terenów zamieszkałych wyłącznie przez Żydów, zgodnie z zapowiedzią Proroków, że królestwo Boże głoszone będzie najpierw narodowi wybranemu. Tylko On sam - Boży Syn mógł tu czynić wyjątki, dyktowane miłosierdziem . Apostołowie dopiero później otrzymają nakaz głoszenia ewangelii również poganom. Samarytanie, jako odszczepieńcy i wrogowie Żydów, pod względem religijnym stawiani byli na równi z poganami

19: Nie wiemy nic o tym, żeby uczniowie w tym pierwszym okresie wskrzeszali zmarłych. Może dlatego niektóre manuskrypty opuszczają ten mandat Chrystusowy, którego nie ma u pozostałych synoptyków.

20: Uczniów więc Pana Jezusa cechować winno ubóstwo. I to jest myśl główna, wyrażona u wszystkich trzech synoptyków, choć w nieco odmienny sposób. W relacji św. Marka (6, 8-9) Chrystus Pan zezwala zabrać laskę i sandały, ale te nosili najubożsi podróżni. Sens przeto pozostaje ten sam. Pan Jezus mógł użyć jednego i drugiego zwrotu.

21: Formuła pozdrowienia będąca do dziś dnia w użyciu wśród ludów Wschodu.

22: Czynność symboliczna, wyrażająca zerwanie wszelkiej łączności z miejscem uważanym za nieczyste.

23: N a m a s z c z a l i   o l e j e m.  Owo namaszczenie chorych było jakby zapowiedział sakramentu Ostatniego Namaszczenia (podobnie jak chrzest udzielany przez Apostołów za życia Pana Jezusa był zapowiedzią chrztu chrześcijańskiego), które św. Jakub (5, 14) wyraźnie polecił wiernym: ,,Choruje kto między wami? Niech wezwie kapłanów Kościoła i niechaj się nad nim modlą, namaszczając go olejem w imię Pańskie (por. Sob. Tryd. Sess. XIV, doctrina de Sacr, extr, unct. c. 1).

Ks. Prof. Dr. E. Dąbrowski ,,Życie Jezusa w opisie Ewangelistów Chrystusa" str. 167-168